Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. Gewis, o zondaar, het zien op Christus zal u helpen te geloven. Gij moet niet eerst geloven en dan naar Christus gaan, want dan zou uw geloof van generlei waarde zijn. Ga toch Christus zonder enigerlei geloof, en vertrouw op Hem.

C.H. Spurgeon, De gelijkenissen van de Heiland, p. 235, geciteerd in K. van der Zwaag, Afwachten of verwachten? De toe-eigening des heils in historisch en theologisch perspectief (Heerenveen: Groen, 2003), p. 41

Vanuit pastorie Zeezicht. We zijn er inmiddels wel achter dat een Katwijker weinig ontgaat. Want ik ben op het strand gesignaleerd in een zwembroek. Een stemmig zwarte zwembroek weliswaar, maar toch: volstrekt onwaardig natuurlijk voor een ambtsdrager. Maar ja, denk ik dan: om nu te gaan zwemmen met een das om…

Ik had deze weken nog wat preekbeurtjes staan op Urk. U weet hoe dat gaat: anderhalf jaar geleden afgesproken, en belofte maakt schuld. Twee weken terug mocht ik preken in hervormde gemeente De Ark te Urk. De enige kerk in Nederland met een heuse scheepsboeg als kansel. Ik kon het natuurlijk niet laten om ‘Ruwe stormen’ als slotlied op te geven. Afgelopen zondagmiddag was de Nederlands Gereformeerde Kerk van Urk aan de beurt. En komende zondagochtend hoop ik voor te gaan in de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt) van Urk.

Elders in het land blijkt dat soms lastig uit te leggen dat je buiten de grenzen van je eigen kerkverband preekt. Hoort een hervormde niet gewoon in een hervormde gemeente te preken? Bovendien hebben we binnen de hervormde kerk in de loop van de afgelopen eeuw een handig schottensysteem geïnstalleerd, soms met wel drie verschillende smaken Bond en evenveel smaken confessioneel in één dorp of stad. Elk vakje keurig voorzien van een eigen zangwijze, Psalmberijming en liedbundel. Eigenlijk hoor je ook nog binnen één zo’n vakje te preken. Dat is voor iedereen wel zo duidelijk!

Het zal u (tot uw vreugde of verdriet) wel niet ontgaan zijn dat ik zelf niet zoveel op heb met onze kerkelijke vakkensystemen. Dat heb ik overgehouden aan vier jaar Drenthe, waar je allang blij bent als er op een dorp überhaupt een kerk is. Daarbij heeft een wijze predikant mij ooit geleerd dat je gewoon moet preken waar je gevraagd wordt. Of je je er nu meteen thuis voelt of niet. Want wij hebben één te zijn, onder het Woord en door de Geest. Vanuit die gedachte zijn alle handreikingen binnen kerkmuren en over kerkmuren heen van harte welkom.

Misschien is het wel aardig om dat eens in gedachten te houden als u straks op vakantie gaat. Rijd op zondag niet al te veel kerken voorbij omdat er een ander bordje naast de voordeur geschroefd is dan het bordje van uw voorkeur. Het kan achter de voordeur ook wel eens meevallen! En het is voor elke kerkelijke gemeente – met name voor de kleintjes – een waar genoegen om gasten van elders te mogen ontvangen.

Van harte een goede vakantietijd toegewenst, ook namens mijn vrouw en ‘de gasten’,