29 nov-5 dec '24 Publicatiedatum: 26 november 2024

wijkbericht

Van zondag tot zondag…
Een beladen zondagochtend in het Maranathacentrum, eeuwigheidszondag. De laatste zondag van het kerkelijk jaar. Ds. van der Plas noemde de namen van de gemeenteleden uit de wijk die ons zijn ontvallen afgelopen jaar. De stilte die volgde sprak verdriet uit. Lege plekken zijn er gekomen, maar de Heere is gebleven. Bekende rouwpsalmen als 84 (vers 3 en 6) en psalm 103 (vers 8 en 9) werden gezongen. Tegelijk hoorden we vanuit de Heilige Schriften woorden van bemoediging. Psalm 23: De Heer is mijn Herder, werd gelezen. Hier gaat het over de vertroosting en voorzienigheid van God. Over psalm 94 vers 19 ging de preek. Toen mijn gedachten binnen in mij zich vermenigvuldigden, verkwikten Uw vertroostingen mijn ziel. De Heere kent je gedachten, Hij weet ervan. Gedachten van zorg, verdriet en nood kunnen er zijn. Maar God geeft vertroostingen op Zijn tijd. Soms direct van God maar ook vaak indirect van mensen. Een kaartje, een tekst, een gesprek. Vertroosting betekent troost in woord en daad. Leiding, zegen, een uitweg op een moedeloos moment. Maar, let op, dat herken je pas door het geloof. Zonder geloof leef je er langs heen en zeg je ‘het is wat het is’. Maar door het geloof mag je verder kijken. Het zijn Gods vertroostingen die je dan mag zien in je leven. “Verborgen aanwezig, deelt U mijn bestaan.” Dat wijst ook naar onze enige Troost in leven en sterven. Jezus Christus onze Redder en Verlosser. De Goede Herder verkwikt onze ziel. Kom maar achter Mij aan, Ik ga je voor. Die de Heere verwachten, zullen hun kracht vernieuwen.  

Komende zondag wordt er in de breedte van onze gemeente het Heilig Avondmaal bediend. Het sacrament wat onze Heere Jezus heeft ingesteld. Doe dit tot Mij gedachtenis, zei Hij erbij. Christus wordt aan ons uitgedeeld middels brood en wijn. We mogen zien en ervaren hoe goed de Koning van de Kerk voor ons zondige mensen is. Wat een genade! In de avond vindt er dankzegging plaats. In de Nieuwe Kerk hoopt ds. P. Nobel uit Noordwijk ons daarin voor te gaan. Gezegende diensten toegewenst!

Beroep ds A. Van Zetten.
De kerkenraad van de wijkgemeente ‘Maranatha’ deelt u en jullie mee dat ds. A. van Zetten uit Bennekom helaas heeft moeten bedanken voor het beroep dat vanuit wijk Maranatha op hem was uitgebracht. Ondanks alle hartelijke verbondenheid gaf de Heere niet de innerlijke overtuiging om het beroep aan te nemen. We bidden ds. Van Zetten en zijn gezin rust en vrede op deze beslissing toe. Als kerkenraad van wijk Maranatha bidden we om de genade en de wijsheid van de Koning van de kerk om verder te gaan met het beroepingswerk.

Benoeming.
Broeder Frank Zuijderduijn heeft zijn benoeming tot pastoraal ouderling helaas niet kunnen aannemen. We wensen hem en zijn vrouw Cora Gods zegen toe op deze beslissing.

Dankpunt.
We danken de Heere dat het kleine meisje Hanne de Jong na 9 weken IC overgeplaatst is naar de verpleegafdeling. Dat is weer een stapje in de goede richting. We bidden om voortgaand herstel en denken ook aan de ouders Buizerd en Janneke de Jong en grote zus Roos.

Overlijden (1)
Zondag 17 november overleed Aam Haasnoot. 56 jaar geleden trad hij met z'n vrouw Marijtje in het huwelijk en kregen Psalm 121 mee als hun huwelijkspsalm. Vanwaar zal mijn hulp komen? Mijn Hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft. De HEERE is uw Bewaarder! Samen kregen ze een zoon en 2 dochters, Clara, Dirk en Wilma. Er kwamen een dochter en 2 zoons bij, en ze werden grootouders van 5 kleinkinderen. Een hartelijke verbondenheid. Aam kwam al snel van de visserij af, waar hij als jongen begonnen was. De bouw werd zijn werk. De gang naar Gods huis kregen beide echtelieden van huis mee. Maar het mocht voor hen een hartezaak worden. En toen Aam gevraagd werd om als collectant de gemeente te dienen, gaf hij daar graag gehoor aan. Na zijn pensioen werd hij ook drager bij Theo v.d. Plas en Bouwe Hoek. Dat paste bij hem. Een man die hield van stijl en orde. Theo sprak ervan in zijn dankwoord na de rouwdienst. Aam was een stille man. Maar toen het er op aan kwam, gaf hij getuigenis van zijn hoop op God. En toen hij 6 jaar geleden besefte dat het nodig was zijn huis te bereiden en hij zich afvroeg wat er op zijn rouwkaart moest staan, schreef hij de tekst die hem troost gaf: “De Heere kent degenen, die de Zijnen zijn”. Nu moet Marijtje haar lieve, zorgzame man missen. De kinderen hun vader. Maar de troost van Gods beloftewoorden mag hen begeleiden. Het waren  zes moeilijke jaren. Hoop en vrees. De behandelingen volgden elkaar op, tot de artsen moesten zeggen wij kunnen niets meer voor u doen. Maar de HEERE had beloofd: Ik zal uw uitgaan en uw ingaan bewaren, van nu aan tot in eeuwigheid.
Ds J. Geene

Overlijden (2)
Woensdag 20 november overleed Maria van Duijn-van Rijn in de leeftijd van 70 jaar. We condoleren haar man Willem en de verdere familie van harte met het verlies. Toen ik Marja begin dit jaar na de nieuwe wijkindeling voor het eerst ontmoette, was ze ernstig ziek. Voor die tijd had ze al een lange geschiedenis van ernstige ziekte met talrijke operaties. Het verlies van een kleinkind deed nog steeds pijn in het hart. Met haar sterkte karakter bleef ze toch telkens overeind, totdat ze geleidelijk steeds meer kracht moest inleveren. We hebben goede gesprekken gehad, waarin ze op haar eigen kritische manier vragen stelde die uitdaagden, maar ook duidelijk maakten waar zij in stilte mee worstelde. Haar man heeft haar tot het einde toe trouw met zorg omringd, al had hij zelf ook met ziekte te kampen. In september vierden we thuis met hen Heilig Avondmaal. Het was een moment van stille vrede die indaalde in de harten. Toen ik haar maandag voor het sterven bezocht, was dat ook merkbaar toen we samen spraken. Ze wist zich geborgen in Gods genade. Dankbaar voor Gods hulp had ze haar verdriet en zorgen in Zijn handen gelegd. Zo werd ook aan haar bevestigd wat de tekst op de rouwkaart zegt: “Welzalig Hij die de God van Jacob tot zijn hulp heeft, wiens verwachting op de Heere zijn God is.” We wensen haar man en de familie van harte Gods sterkte en kracht toe.
Ds A.W. van der Plas

Zieken.
Verder denken we aan de zieken in onze wijk, niet bij naam genoemd.
We bidden om herstel en Gods vertroostingen.

Giften.
Gert-Jan Meerkerk/Wim van Duijn ontvingen € 20 voor de wijkkas.
En de collecte op de lidmatenkring bracht € 24,25 op.
Hartelijk dank!

Gebedskring.
Elke dinsdagavond 19.00u  is er gebedskring in de consistorie van het Maranathacentrum. De opzet is eenvoudig. Nadat we een psalm hebben gelezen bespreken we de gebedspunten, en bidden we met elkaar. Hardop meebidden is zeker geen verplichting, in stilte meebidden kan natuurlijk ook.

Wijziging in de agenda.
Let op: de  Kerstwijkavond wordt dit jaar verplaatst naar D.V. maandagavond 16 december.

Kerstkaartenactie Charité verlengd.
Cora Zuijderduijn appte dat de sluitingsdatum voor de Kerstkaartenactie voor Stichting Charité is verlengd naar 14 december. Zie het grijze kader

Bezinning Heilig Avondmaal.  
Voor de snelle lezer: Donderdagavond 28 november 20.00u is het bezinningsuur Heilig Avondmaal in het Maranathacentrum. Ds Westland hoopt te spreken over het thema: ‘Tafel van het verbond’. Van harte welkom.

Christenvervolging.
Vanwege mijn lidmaatschap van Open Doors krijg ik regelmatig een mail met daarin verhalen over vervolgde broeders en zusters uit andere landen. Het volgende verhaal wil ik graag even delen:
De donkerbruine ogen van de 9-jarige Rumana staan ernstig. Ze laten een wijsheid zien die haar leeftijd ver vooruit is. De ogen van Rumana vertellen het verhaal van een meisje uit Bangladesh dat vanwege haar geloof in Jezus te maken heeft met allerlei vormen van vervolging. Op straat, thuis en op school. Nergens is een plek waar ze aan haar vervolgers kan ontkomen. Op school is er niemand die naast haar wil zitten of met haar wil spelen. Ouders en leraren waarschuwen de andere kinderen om niet met ‘die christen’ om te gaan. “Ik heb geen vriendinnetjes op school. Ik ben gewoon alleen.” Wanneer de andere kinderen gemene dingen tegen haar zeggen, blijft het dappere meisje lachen. “Dan weten ze niet dat ze mij pijn doen, want dat maakt het alleen maar erger. Maar als ik alleen ben, dan huil ik. En ik vertel alles tegen de Here God, dan voel ik me beter. Ook bid ik voor mijn klasgenootjes, elke dag.” Elke zondag gaat Rumana naar de zondagsschool. Ze zou het niet willen missen! Zelfs niet als de weg ernaartoe vol gevaren is. “De kinderen uit het dorp blokkeerden de weg een keer voor me”, vertelt ze. “Ze bespotten mijn geloof, sloegen me en gooiden stenen naar me. Toen ik werd geraakt, deed het heel veel pijn. Het was heel eng.” Tegenwoordig gaat Rumana samen met een vriendinnetje en haar vader in een tuk-tuk naar de zondagsschool. Dan kunnen andere kinderen haar niet lastigvallen. Ze zegt: “De Here Jezus kwam naar de aarde om ons te redden van onze zonden. Maar mensen begrepen dit niet en mishandelden Hem. Net zoals wij te maken hebben met vervolging, hebben mensen Hem ook vervolgd. Als je Jezus wilt volgen, krijg je te maken met hetzelfde lijden.” Ondanks haar jonge leeftijd weet Rumana hier al van. Gelukkig heeft ze op de zondagsschool ook geleerd wie haar wil helpen om vol te houden. “Alleen Jezus’ liefde helpt me om door te gaan, ook als het heel moeilijk is.” Met tranen in mijn ogen bekeek ik het filmpje wat ook in de mail zat. Wat een getuigenis… Zullen we bidden voor haar en voor de vervolgde kerk?

Hartelijke groet namens de kerkenraad,
Bert Aandewiel