Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. Mijn troost is, dat er voor mij op aarde geen troost is.

- Thérèse de Lisieux, geciteerd door J.T. Doornenbal in J. Overeem, Gedachtenis tot zegening (herdenkingsbundel; Utrecht: De Banier, s.d.), p. 150.

Vanuit pastorie Zeezicht. Afgelopen zaterdagochtend moesten we vroeg uit de veren. Met een groepje dorpsgenoten zouden we het duin gaan doorwandelen. De leiding was in handen van ene Wim (achternaam mij onbekend). Waar men van mij als predikant verwachten mag dat ik geleerd ben in het boek der Schriftuur, bleek Wim een Schriftgeleerde in dat ándere door God geschreven boek: het boek der Natuur. Geen kevertje, plantje, boompje of schimmeltje, of hij wist te vertellen wát het was, en wat er zo bijzonder aan is.

Gewapend met verrekijker, krentenbollen en vele thermoskannen koffie hebben we zo urenlang door het duingebied gestruind en vielen van de ene verbazing in de andere. Het hoogtepunt van onze trektocht was wel, dat we een blauwborst in het vizier kregen: een klein bruin vogeltje met een heel grote stem en een kenmerkende heldere blauwwitte tekening op zijn borst. Prachtig.

Na drie uur kijken, ruiken en luisteren verdween de linker sandaal van onze Annelies vrij diep in een vers uitwerpsel van een schotse hooglander. Haar humeur sloeg ogenblikkelijk om van grote vrolijkheid in groot verdriet, en dat betekende dat het tijd werd om huiswaarts te keren.

Na het aanschouwen van zoveel wonderwerken van Gods scheppende handen had ik er zin aan gekregen om de Heere erom te loven. En daarom was ik er dankbaar voor, dat het bijna zondag was.

Zondagochtend een verre reis gemaakt naar Brandwijk, een lintdorpje in de Alblasserwaard waar de gemeente ter plaatse al een paar jaar vacant is en toch het Heilig Avondmaal bediend stond te worden. Ik was er nog nooit geweest, maar alleen het polderlandschap maakte het de moeite al waard om er in de vroege ochtend naartoe te rijden – en dan ook nog een gezegende Avondmaalsbediening gehad. Bij het ontvangen van brood en wijn zag ik bij velen ingehouden tranen, die iets verrieden van een sterk geloofsverlangen en een toevlucht-zoeken tot Christus. Ik hoop dat ik daarvan ook iets zien mag bij de Tafelgenoten die ik te zijner tijd op Katwijk hoop te ontmoeten.

Ondertussen werd in Katwijk afgekondigd dat dominee Jongeneel een beroep gaat ontvangen van Sliedrecht, een gemeente tien kilometer ten zuiden van Brandwijk. Hoewel ik hem van harte zijn fiets- en wandeltochten door die prachtige polder gun, hoop ik dat onze broeder toch nog even hier blijft. Op het duin raak je nooit uitgekeken.

Met een hartelijke groet ook namens mijn vrouw en ‘de gasten’, uw