Gelezen en vanuit Pastorie Zeezicht

Gelezen. Ds. J. Schotel schreef eens in een voorwoord, dat het niet om de schotel gaat, maar om de soep.

- voorwoord van de uitgever in ds. G. van de Breevaart, Zafnath Paänéach, behouder des volks (Ermelo: Snoek, 2000), p. 13

Vanuit Pastorie Zeezicht. 1. Elf dagen duurde onze Italiaanse vakantie. De preekvoorziener van Luino zocht een dominee voor 21 juli en klopte bij me aan. Een vakantieplan was geboren en hoewel het ongelofelijk ver rijden is naar Noord-Italië, was het toch de moeite wel waard. Het is misschien ook goed om er even uit te zijn en ook fysiek wat afstand te nemen van het gemeentewerk. Als dominee woon je middenin je kerkelijke gemeente en bovendien in een huis van de kerk – ga dan maar eens uitleggen dat je vakantie (nodig) hebt terwijl er in de gemeente allerlei belangrijke dingen gebeuren en je ‘gewoon thuis’ bent…

Nu waren er in Luino natuurlijk ook genoeg Katwijkers. En Urkers en Sliedrechters en Geldermalsenaren en wie weet wat voor Hollanders nog meer. Op zondag hielden we kerk in een theaterzaal. Met van die grote rode comfortabele stoelen voor de kerkgangers. Zeker ’s middags moest je als voorganger wel extra je best doen om ervoor te zorgen dat niemand zware oogleden kreeg… Maar het was goed en bijzonder om ver van huis interkerkelijk kerk te zijn. Het samenzanguurtje ’s avonds, in een kerkje verderop, was onvergetelijk. Gezangen en Psalmen op hele noten in een kerk met een joekel van een altaar voorin en met een imposant Mariabeeld aan de ene kant en iets van een heilige hostie aan de andere kant. Het klopte niet – en het klopte tóch! Een stralend middelpunt van een rustgevend verblijf. Over de buikgriep, de veel te warme nachten, de talloze muggenbulten en de zeven hechtingen die een Italiaanse arts in het been van een van onze kinderen moest zetten heb ik het maar even niet… Het was een mooie vakantie!

2. En nu zit ik voor het eerst in weken weer achter mijn bureau. Met dezelfde goede predikantenvoornemens als die van vorig jaar en dat jaar ervoor: (1) elke zondag een weldoordachte, deugdelijke preek verzorgen; (2) de catechisaties alvast goed voorbereiden; (3) onze ouderen bezoeken. Net als de meeste andere Katwijkse predikanten worstel ik vooral met dat laatste. Sinds de recente uitbreiding van wijk Sion wonen er in ons stukje Katwijk 1767 geregistreerde leden. Daarvan zijn er op dit moment 347 de vijfenzeventig voorbij, en daarvan zijn er weer 182 tachtig jaar of ouder. Voor hen die zitten te wachten op een bezoek van de dominee: ik doe wat ik kan. Maar helaas kan ik niet alles. Laat mij in ieder geval weten als er geestelijke of lichamelijke noden zijn, dan kunnen we samen spreken, lezen en bidden.

3. Bij thuiskomst lag er, behalve een stapel van meer dan honderd e-mailberichten, ook een stapel van twaalf kranten en een aantal huis-aan-huisbladen geduldig op me te wachten. Tussen de stapel vond ik de afgelopen twee kerkbodes verstopt. Het kerkelijke leven gaat gewoon door, ook als je er als dominee een paar weken niet bent. Dat relativeert en geeft vertrouwen in de God van de kerk, die getrouw is en niet loslaat wat Zijn hand begon, ook niet in vakantietijd. Veel dank aan onze broeder Jesse de Vreugd die met humor en vaardigheid de wijkberichten van Sion voor zijn rekening heeft genomen! Ik neem het stokje weer over. Mocht ik in deze wijkberichten, door de veelheid van post, iets over het hoofd hebben gezien: laat het weten.

Een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en de gasten, uw