16-29 aug '24 Publicatiedatum: 19 augustus 2024

wijkbericht

Van zondag…
Zondag 4 augustus preekte ds. A.W. van der Plas in de ochtenddienst in de Oude Kerk over het volk Israël dat dorst had en toen bij Mara kwam, waar ze het water -waar ze zo’n behoefte aan hadden- niet konden drinken. Ds. Van der Plas trok lijnen naar ons leven hier en nu. Je dacht het goed voor elkaar te hebben, je school, je werk, je bedrijf. En toen kwamen de tegenvallers. Dat is ook in de genade zo: als het licht schijnt van binnen, dan is het vol wonderen om je heen. Dan zeg je: de Heere denkt aan ons. En dan is het water op. Is dat nou verlossing? Dan is het fijne gevoel van verlossing en zegen helemaal weg. Geloven is niet altijd fluitend met je handen op je rug door het leven. Geloven kan ook zijn dat je door de woestijn gaat. Mozes neemt de toevlucht tot de Heere. Hij wijst daarmee het volk en ons de weg. Als je met al je nood naar de Heere kruipt zal Hij je eruit helpen. Mozes moet een stuk hout in het water gooien. Dat is een teken. De hand van God. Het is een teken van het kruis dat alles anders maakt. Als je gaat leven van de genade van God, dan wordt het bittere water zoet.
“God neemt je keus volop serieus” Dat was het thema van de preek waarin dr. J. van Beelen ons zondagavond 11 augustus in de Oude Kerk bepaalde bij de geschiedenis van de rijke man en de bedelaar Lazarus. Hij wees ons erop dat het in deze gelijkenis niet gaat om hoe het in het hiernamaals zal zijn, maar vooral dat onze keuzes in het hiernumaals bepalend zijn voor onze eeuwige toekomst. Het probleem van de rijke man was niet zijn rijkdom. Abraham was in de hemel terwijl hij ook heel rijk was geweest. Het probleem van de rijke man was dat hij alleen maar voor zichzelf leefde. Hij dacht niet aan de bedelaar die hij echt wel gezien had; hij lag nota bene voor zijn poort. En deze instelling bemerken we ook weer bij hem als hij in de pijn zijn ogen opslaat. Dan moet Lazarus komen om zijn dorst te lessen. Als je hebt geleerd te leven van Gods genade, is er ook het verlangen om naar Zijn instellingen te leven. Maar dan kom je er ook steeds weer achter hoe je hierin tekortschiet. Ook in het omzien naar de naaste. Daarom zongen we direct na de preek uit Psalm 19: O Bron van ‘t hoogste goed, was, reinig mijn gemoed van mijn verborgen zonden. Weerhoud, o Heer, Uw knecht, dat hij zijn hart niet hecht aan dwaze hovaardij.

… tot zondag.
Aanstaande zondag hoopt ds. G.M. van Meijeren uit Zeist in de avonddienst in de Nieuwe Kerk voor te gaan. De zondag daarop, 25 augustus. staat ds. P.J. Visser voor de avonddienst in de Pnielkerk op het rooster. Alles D.V. uiteraard. We bidden om gezegende diensten.

Meeleven
Het echtpaar Van Duijn - Van Rijn mocht op 12 augustus gedenken dat zij 50 jaar getrouwd waren. Een reden tot dankbaarheid. Hoewel er ook de grote zorgen zijn om de gezondheid van mevrouw Van Duijn. We danken en bidden de Heere met en voor hen.
Verder geen namen deze keer. U weet er zelf vast wel genoeg. Gedenkt u ze in uw gebeden?

Giften
Ds. Van der Plas ontving € 20,00 voor de wijkkas. Hartelijk dank

Vakantie
Velen hebben en zijn nog met vakantie. Velen keerden ook al weer terug. We hopen dat u heerlijk heeft kunnen recreëren. Dat betekent letterlijk: herscheppen. De vakantie is bedoeld om na de rust weer als een nieuw mens aan het werk te gaan. Hopelijk bent u ook bekend met de Bijbelse betekenis van recreëren. Bent u in Christus al een nieuwe schepping? Herschapen? Herboren? Zo niet, ga dan tot Hem. Anders is er maar valse rust. Wie in Christus is, mag eenmaal ingaan in de eeuwige rust. Dat wensen en bidden we elkaar toe

Ten slotte
Ik kwam afgelopen weken een kort filmpje tegen op social media met een prachtig getuigenis van de liefde van God voor zondaren. De man in het filmpje zei het volgende: “Het moeilijkste wat ik in mijn leven ooit heb gedaan, was zitten in een ziekenhuiskamer en zien hoe mijn zoon stierf. En mijn vrouw te zien die haar zoon zag sterven. En mijn andere twee kinderen te zien die hun broer zagen sterven. En er was niets wat ik kon doen, terwijl ik al het mogelijke had willen doen. Maar hoe moeilijk dit nog steeds is; ik heb nooit iets meegemaakt dat me meer bewust heeft gemaakt van de liefde van God. Want ik keek hoe mijn zoon stierf en kon er niets aan doen. God zag Zijn Zoon sterven, voor mij en voor jou, en Hij had het kunnen stoppen. Maar Hij hield zoveel van ons dat Hij dat niet deed.”

Ontvang een hartelijke groet namens de kerkenraad.
H.J.M. Perdok