19 juli-1 aug '24 Publicatiedatum: 19 juli 2024

wijkbericht

Vreugde weg.
Vrijdagavond 12juli reed ik juist met mijn fiets op de Vreugdeweg toen ik het bericht las: ds Lubbers heeft bedankt voor het beroep uit Katwijk. Vreugdeweg werd opeens vreugde weg. Een grote teleurstelling. Op dit moment blijft voor ds Lubbers de wolkkolom nog boven Woudenberg hangen. Dát ervoer Hij als de wil van Zijn Heere. Hij bedankt voor het meeleven, het vertrouwen, de fijne contacten en vooral voor al het meebidden vanuit kerkenraad en gemeente. Hij bidt ons van harte de wijsheid en de genade van de Koning van de kerk toe nu wij geroepen worden om de zoektocht naar een nieuwe herder en leraar voort te zetten.

Twee wegen.
Daarover ging het in de preek van ds De Koning op zondagavond 7 juli. De weg van sterk-zijn in jezelf, onafhankelijk zijn, jezelf verzekeren van veiligheid door muren op te trekken en ieder te ‘pakken’ die tegen jou opstaat; vaak een reactie van angst. De weg van zeventig maal zeven maal wraak. De weg van Lamech uit Genesis 4. Een doodlopende weg. En daar tegenover de weg van afzien van jezelf, van afhankelijk zijn, van het aanroepen van de Naam des Heeren en van wandelen met God in geloof en vertrouwen op Hem. De weg van Henoch uit Genesis 5. Twee wegen. In ons eigen hart vinden we ze zo vaak allebei. Zo onmisbaar is het te vluchten tot de Heere Jezus Die de weg leert van zeventig maal zeven maal vergeving. Dát, ja Hij is de weg die tot het leven leidt.

Twee feesten.
Het leek wel een tweeluik; zozeer sloot de preek van ds Baas aan op de preek van de zondag ervoor. De weg van de Babelcultuur, de weg van God van je afschuiven (en dat kan ook heel netjes en heel degelijk) loopt uit op een feestmaal wat EINDE VERHAAL wordt. Huiveringwekkend oordeel. Maar ook werd ons de bruiloft van het Lam verkondigd wat EEUWG LEVEN is. Alles alleen dankzij Christus. Wat een wonder dat in de wereld van de Babelcultuur het teken van het KRUIS is opgericht. De dominee riep op om waakzaam en alert te zijn en niet in te dutten. Laten we ons voorbereiden om straks toebereid te zijn. Dan zingt Jezus’ bruid in verwondering: Met lampen voor het feest gereed gaan wij in stralend wit gekleed de vreugde vrolijk tegemoet de liefde geeft ons glans en gloed

Komende zondagen.
Ds. F.J.M. van Veldhuizen en ds A. van Vuuren verwachten wij voor onze wijk. En u? Wat of wie verwacht u? David zegt in Psalm 39: En nu, wat verwacht ik, Heere? Mijn hoop, die is op U! Wie daarmee instemt, komt verwachtingsvol en hoopvol onder het Woord.

Benoemingen.
Op de kerkenraadsvergadering van maandagavond 24 juni werden twee benoemingen tot pastoraal ouderling gedaan. Het heeft een tijdje geduurd, maar afgelopen zondag kon het toch worden bekend gemaakt. De volgende broeders werden verkozen: IJsbrand van Dijk en Christian van der Plas. Ook zij staan nu op een kruispunt. Twee afslagen: JA of NEE. Maar misschien wel duizend gedachten, overwegingen: Heb ik…? Kan ik…? Moet ik…? Mag ik..? Zal ik..? Psalmregels zijn ook vaak gebedsregels: Heer, ai, maak hen Uwe wegen, door Uw Woord en Geest bekend. En laten we hun gezinnen er maar bij betrekken. Zaterdag 20 juli hopen zij hun beslissing door te geven.

Troostwoord.
Dr. P. de Vries haalt in zijn blog de volgende uitspraak aan tot troost van allen die treuren en tobben en vol zorgen zijn: God kijkt naar beneden. Dat is een gelukkige wetenschap als het ons niet lukt omhoog te zien.

Geboren.
Er viel een geboortekaartje op de mat. Ja dat kon je al zien aan de postzegel en aan de sluitzegel: It’s a boy. Toen het kaartje uit de envelop kwam, werd duidelijk bij wie deze rijkdom geschonken werd. Bij Joke en Christiaan Oudshoorn. Samen met hun kinderen Hannah en Jeftha werden ze op 1 juli verblijd met de geboorte van hun zoon en broertje Elias Christophorus (roepnaam Elias). En op het kaartje staat de betekenis van deze rijke namen: Elias betekent ‘Jahweh is mijn God’ en Christophorus betekent ‘hij die Christus in zijn hart draagt’. We feliciteren Joke en Christiaan van harte met hun jongetje. Dat ze zullen bemerken tot hun verwondering dat hij deze namen niet tevergeefs ontving. Onder Gods zegen kan de christelijke opvoeding van hen daartoe veel bijdragen!

Zilver.
Dinsdag 9 juli was het echtpaar Van der Plas-van Duijn van de Boerhavelaan 25 jaar getrouwd. We feliciteren hen -samen met hun kinderen- van harte met dit jubileum. Lief en leed werden gedeeld. En Goddank elkaar trouw gebleven. Geen verdienste van onze kant. We wensen hen alle goeds voor de toekomst onder de onmisbare zegen van onze God. En we hopen dat ze weer spoedig goede buren mogen verwelkomen nu de pastorie naast hun huis helaas ‘leeg’ staat. Daar zien zelfs twee wijken naar uit!

Afscheid Rehobothschool.
Een grote delegatie van (oud)kerkenraadsleden van Maranatha woonde op maandagavond 8 juli de afscheidsavond van groep 8 van de Rehobothschool bij. Nee niet als kerkenraadslid hoor, maar als leerkracht of (groot)ouder. Meester Westhuis pelde een mandarijntje af en liet de partjes zien. Het was een illustratie bij de tekst uit Galaten 5 die iedereen die avond meekreeg: De vrucht van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. De meester wees erop bij Wie deze vrucht te verkrijgen is: bij de Heere Jezus die Zelf deze vrucht zo volmaakt liet zien. Eén vrucht en negen partjes. Onmisbare levensbagage voor groot en klein.

Giften.
Het is te merken dat ds Van der Plas weer zijn bezoekrondes doet in de wijk na zijn vakantie. Hij ontving op bezoek 2 x € 10,00 en 2 x € 20,00 voor de wijkkas. Ook enkele broeders waren nog ‘op pad’ en ontvingen een gift voor de wijkkas: Hans van der Meij € 20,00; Gert-Jan Zwanenburg € 20,00. Hartelijk dank.

Vakantiehuisjesboek.
We waren een midweekje in Rhenen-Achterberg. Een vakantiehuisje met een bibliotheekje. Mooi als de dagen nat en somber zijn en je vooral binnen ‘moet’ blijven. Ik kwam er een prachtig boek tegen over markante mensen van de Veluwe met de titel ‘Beschouw ons maar als een uitzondering’. Ook het echtpaar Lammert en Trijntje van de Pels uit Ermelo komt aan het woord. Ze praten over het beroep wat Lammert vele tientallen jaren uitoefende: doodgraver.
Lammert: Ik ben blij dat ik volbracht heb wat mij is opgedragen en dat ik de kracht gekregen heb om dit werk tot mijn 65ste te doen. En ik heb het altijd erg fijn werk gevonden.
Trijntje: Toen ik mijn man leerde kennen, haalde ik een beetje mijn neus op voor het werk van mijn man; ik vond het maar een gek baantje. Maar ik ben er ook in gegroeid; ik weet nu dat dit vak als je het uitoefent zoals mijn man het heeft gedaan, een heel mooi vak is. Een vak dat echt moet gebeuren en dat ook altijd moet blijven gebeuren.
Lammert: Niet altijd. Er komt een tijd dat het niet meer nodig is. Dat de doden zullen opstaan.

Met een hartelijke vakantiegroet namens de kerkenraad,
Gert-Jan Meerkerk