Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. [Dr. Abraham] Kuyper herinnerde zich zijn stille verlangen bij zijn aantreden in [zijn eerste gemeente] Beesd ‘dat mijn ledig hart door het gemeenteleven verkwikt en gevoed mocht worden’. Helaas stuitte hij over het algemeen op dor conservatisme, waarbij hij slechts een negatieve uitzondering kon maken voor een kleine groep ‘malcontenten’ en ‘betweters’, ‘een stukwat kittelorige, hoogmoedige zonderlingen die het elken dominé lastig maakten’. Ze waren te gering van maatschappelijk aanzien om veel aandacht aan te besteden. Vorige predikanten gingen hen dan ook liever uit de weg. Dat kon Kuyper echter niet over zijn hart verkrijgen. Met een bevend hart, ‘zooals een jong predikant zulke vuurtjes tegengaat’, klopte hij op de gang van zijn huisbezoek door de gemeente ook bij ‘die “fijne” dweepende lieden’ aan.

‘Ik werd er verre van innemend ontvangen. Men had wel van de buitenwacht gehoord, dat mijn orthodoxie nog in de geboorte stak, en minder den mensch, dan den waardigheidsbekleeder van een hun niet genegen kerk in mij ziende, zette men zich tegen mij in verweer. Toch stieten deze eenvoudige, zij het ook ietwat geprikkelde zielen, mij niet af. Hier, en dat voelde ik, zat ten minste de sleur niet in. Hier sprak een overtuiging. Hier had men nog wat rijker voorraad voor het gesprek dan over “mooi weer”, en over “dat die ziek was” en “die zijn knecht was weggezonden”. – Hier was belangstelling in een geestelijke orde van zaken. Bovendien, er was kennis. Ik kon mij met mijn povere bijbelkennis die ik aan de Academie opdeed, niet met deze eenvoudige lieden meten. En niet alleen bijbelkennis was er, maar ook kennis van een goedgeordende wereldbeschouwing, zij ’t ook naar oud-gereformeerden trant.

- F.A. van Lieburg, ‘Pietje Baltus (1830-1914). Van vrome vrouw tot gereformeerd icoon’, in: J. Kamphuis & F.A. van Lieburg, Geboeid door Pietje Baltus. Twee opstellen rond de theologie van Abraham Kuyper (Haarlemmermeer: Woord & Wereld, 2012); 35-63: 42-43.

Vanuit pastorie Zeezicht. Volgens mij is dit de eerste week op Katwijk dat ik geen zondagse preek hoef voor te bereiden. Dat geeft eens wat meer tijd voor een kennismakingsbezoekje her en der.

Dominee W.J. Westland zal binnenkort wel komen preken en kennismaken. Er komt deze weken heel wat op hem af en bidden hem toe dat hij er rustig onder mag blijven en helder zicht mag krijgen op de weg die de Heere met hem gaan wil.

Verder wil ik nog een voorval met u delen dat zich zondagmiddag op onze achterstraat heeft afgespeeld. De preek die ochtend in de Oude Kerk ging over de witte steen waarop een nieuwe naam geschreven staat (Openbaring 2:17). Dochterlief had blijkbaar goed zitten luisteren en de hele achterstraat doorzocht, totdat ze uiteindelijk vond, jawel: een witte steen!

‘Die is voor jou’, zegt ze.

‘Staat er ook nog wat op?’, vroeg ik.

‘Ja!’, zegt ze.

Nu wordt het interessant, dacht ik. Mijn nieuwe naam misschien?

‘Wat staat er dan op, Annelies?’

‘NIKS!’

Dat stelde me wat teleur.

Maar later dacht ik: dat is eigenlijk toch een heel best naampje.

Ik? Niks.

En Hij? Alles!

Een hartelijke groet van mij, mijn vrouw en ‘de gasten’