Vanuit hotel Zonneheuvel (Beek)

Vanuit hotel Zonneheuvel (Beek). Mijn vakantie is ook begonnen. Tenminste, ik ga eerst mee als kok op Elimkamp dus de eerste week zal ik harder werken dan ik doe voor onze overheid maar alles voor dit goede doel! Vanuit Den Haag direct door naar de Duitse grens. Eenmaal aangekomen staar ik een tijdje naar de koeien in de wei, en blik ik terug op de afgelopen twee weken. Misschien herkent u dat wel, ik moest mijn agenda openen. Soms is het leven zo druk dat ik gewoon eigenlijk niet meer weet wat ik ook alweer beleefd heb. En daar bleef mijn hoofd hangen. Niet bij de gebeurtenissen van de afgelopen twee weken maar bij die agenda, de drukte en mijn geheugen. Het is echt tijd voor vakantie en rust.

Maar rust, hoe doe ik dat? Het lijkt me goed om aan de voorkant van de zomervakantie eens met u te kijken naar hoe we onze vrije tijd gaan besteden. Pakken we het vliegtuig, cocktail in de hand, slapen op het strand en in de avond weer zilt en zoet het hotel in. Of pak je net als ik de tent en cross je met de auto uren over het asfalt naar de zon om daar te lezen aan het strand/zwembad of te wandelen in de bergen. Of blijf je misschien juist thuis. We hebben zo allemaal onze ideeën over wat ons tot rust moet brengen. Maar soms komen we toch moe thuis… Ontbrak het dan toch aan rust?

Rust… Stilte… Stille tijd. Tsja… En nu sta ik aan het begin van mijn vakantie samen met mijn vrouw. Er is straks een (Middellandse) zee van tijd. Plots moet ik terugdenken aan mijn ontmoeting met de Zuid-Afrikaanse Marten tijdens opwekking. Op de vroege ochtend tijdens de bidstond kwam hij naast mij staan en stelde zich voor. Ik wist niet dat ik Zuid-Afrikaans kon verstaan maar dat ging wonderlijk goed. Samen baden we voor de uitstorting van de Heilige Geest, een opwekking in Nederland en wat al niet meer. Toen het voorbij was haalden we een kop koffie en praten we wat over geloof en leven. Ineens zei hij: Ik heb de sterke overtuiging dat ik je moet vertellen dat je meer de stilte moet opzoeken zodat God de ruimte krijgt om tot je te spreken. Dat kwam binnen want ja de stilte opzoeken is niet mijn sterkste kant. Hij zei, kijk maar naar psalm 46 vers 10: Staak de strijd, en erken dat ik God ben, verheven boven de volken, verheven boven de aarde. Ietwat beduusd liep ik weer naar mijn tentje. De man had een goede snaar geraakt. En zo wil ik de vakantie in. Vanaf Pinksteren deed ik er toe nu toe niks mee, want ja, te druk en nooit stil. Goed terug naar die tekst en de vakantieplannen. De Psalm zingt: ‘Staak de strijd’. Dit komt van het Hebreeuwse woord rapa (fonetisch: rafa) wat ook vertaald kan worden als: laten zakken, relax, laten gaan. Dat klinkt als echte Bijbelse rust maar niet alleen relaxen en het werk neerleggen maar juist ook erkennen wie God is. Dat is mijn missie voor deze vakantie, veel rapa in plaats van rap. Momenten van rapa om te erkennen dat God, God is. Verheven boven alles waar ik ook mag zijn. Deelt u met mij in deze missie? Dan hoor ik heel graag na de vakantie hoe dat is verlopen als ik u/jou eens tegenkom.

Een hartelijke groet vanuit hotel Zonneheuvel ook namens alle vrijwilligers en kinderen van het Elimkamp, uw jeugdouderling,

Jesse de Vreugd