Gelezen en Vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. God heeft mij nooit in de steek gelaten, hoewel ik Hem vele malen schandelijk verlaten heb. Hij gaf het mij op Zijn tijd. Wanneer ik geen oor had om Hem te horen, geen oog had om Hem te zien, geen hand had om Hem aan te grijpen en geen voet had om naar Hem toe te gaan, dan, ja juist dan kwam Hij tot mij.

- H.F. Kohlbrugge, geciteerd door G. Boer, Tijdbetrokken vreemdelingschap (Apeldoorn: De Banier, 2016), p. 741

Vanuit pastorie Zeezicht. Het enige grote nadeel van dominee-zijn op Katwijk, is dat mijn ouders zo ver weg wonen. Maar daar kunnen zij ook niet zoveel aan doen natuurlijk. ‘Eer uw vader en uw moeder’ betekent wel, volgens mij, dat je ze geregeld met een bezoek vereert, en zo kwam het dat we na de ochtenddienst op de Tweede Pinksterdag meteen de auto instapten en koers zetten naar de Veluwe. 288 kilometer is het naar Oldebroek, van deur tot deur en terug. Maar nu stonden ze in Zwolle op de camping aan de Vecht. Dat is 326 kilometer schoon aan de haak. (Overigens: voor een bezoekje aan mijn schoonouders moeten we 434 kilometer afleggen… De volgende keer huren we maar een vliegtuigje, denk ik.)

We hebben het er een middagje goed gehad en zijn zelfs nog even het water op geweest met de boot. Je had Abel moeten zien glunderen met het roer in handen. Of een schaterlachende Annelies die vol gas gaf en ons rondjes liet draaien totdat we er duizelig van werden. Het is maar goed dat er in ons leven een Ander aan het roer staat.