Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. Bezondere kerkgang (aflevering 2/6)

Verlòòpe maendag ging de koster

asvanauws de kerk weer rond,

in wat zag-ie daer toe legge,

blòòt in ope-n-op te grond?

Wrijt z’n âage in z’n òòge,

maer ‘et lâet er, zwart op wit:

onvervalst in onverhole…

’n vrind’lijk grijzend kunstgebit!

‘Wat en tije’, zucht de koster,

‘Dut is âagelijk gien werk,

dat mos toch gewun ‘iet magge:

kunstgebede in de kerk!’

’t Leg bij steetje zös in zeuve,

in vak vijf van ’t kerkgebauw

Gijs die weet: daer zit gemienlijk

Bolle Rienus mit z’n vrauw.

Vanuit Pastorie Zeezicht. Komende zaterdag hoop ik voor de 38e keer jarig te zijn (bij dezen: welkom voor een taartje en een kop koffie). De laatste tijd krijg ik steeds vaker van diverse dierbaren te horen dat ik symptomen vertoon van een midlifecrisis. Op Wikipedia lees ik daarover: ‘Een midlifecrisis wordt ervaren als een emotionele staat van twijfel en onrust, en kan zowel bij mannen als vrouwen voorkomen. Een persoon voelt zich oncomfortabel worden bij de gewaarwording dat zijn of haar leven half voorbij is. Het leidt over het algemeen tot een bezinning en zelfreflectie op wat men heeft gedaan met het leven tot dat moment. (…) Een midlifecrisis duurt ongeveer 3 tot 10 jaar bij mannen.’ En verderop: ‘Wie het gevoel heeft in een midlifecrisis te zitten, geeft vaak een aantal kenmerken aan. Deze kenmerken zijn onder andere: een zoektocht naar een niet nader bepaald levensdoel of een vage droom, een sterke behoefte om zich (weer) jong en vitaal te voelen, het aanschaffen van ongebruikelijke of kostbare zaken (kleding, een racefiets, een snelle of dure auto of motorfiets, juwelen), het extra aandacht schenken aan fysieke kenmerken, plotseling en soms irrationeel bepaalde ingrijpende beslissingen in het leven nemen, de behoefte om meer tijd alleen door te brengen of juist met bepaalde vrienden of vriendinnen.’

Zelf vind ik het eigenlijk nog wel meevallen. Ik probeer gewoon een goede vader te zijn voor mijn kinderen, een goede echtgenoot voor mijn vrouw, een goede zoon voor mijn ouders, en een goede dominee voor mijn gemeente. Daar heb ik mijn handen wel vol aan! Maar ja, ik doe soms inderdaad vreemde aankopen waar mijn vrouw niet altijd even blij mee is. Een grote Lego-set, dure hardloopschoenen, een wetsuit om ’s winters in zee te kunnen zwemmen… Zou het dan misschien toch waar wezen? Schiet ik in de kramp omdat mijn leven inderdaad ‘half voorbij’ is? In Gods Woord lees ik toch wel iets anders: ‘En dit is het getuigenis, namelijk dat God ons het eeuwige leven gegeven heeft; en dit leven is in Zijn Zoon.’ (1 Johannes 5:11) Misschien moet ik mijn 39e levensjaar eens goed gebruiken om die tekst in mijn hart te kerven. Want met die Boodschap kun je altijd vooruit! Al was je ook 100 jaar oud.

Een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en de gasten, uw