Gelezen en vanuit Pastorie Zeezicht

Gelezen. Bezondere kerkgang (aflevering 3/6)

Bolle Rienus die ‘etrauwd is

mit een mâaid van Jaep ‘et Jat.

Niesje hiet ze, in ze weune

achteran op ’t skillepepad.

Maer, denkt Gijs, ik heb un zudag

Bolle Rienze-n-emíst,

dan mot ‘et van Niesies weze,

want die zat er wél, beslist.

‘k Zel ’t wel effe langs gaen brenge,

Rienus is een beste man,

denkt de koster in z’n âage,

licht zit er een fòòitje-n-an…

Dus stapt Gijs een pòòsje laeter

vol vertrauwe-n-op z’n fies,

maer wie komt er nae z’n belle

an de voordeur? Dat is Nies.

Vanuit Pastorie Zeezicht. Met vijfentwintig graden op de thermometer liep ik zondagmiddag met twee van onze kinderen over de Boulevard richting de Oude Kerk. Ter hoogte van Hotel Noordzee kwam een ambtsdrager ons achterop. Met een brede glimlach: ‘Je voelt je bijna alsof je van Mars komt, he?’ Inderdaad zeg. Volle terrassen, lange rijen voor de ijscokramen, Engelsen en Duitsers en Italianen, enkele hardlopende heren met gespierde ontblote bovenlichamen en enkele flanerende dames bij wie maar weinig te raden over bleef – en daartussen loop je dan, in stemmig kostuum gestoken, bijbel in de hand. Marsmannetjes.

Toen we na de dienst met onze gezinnen napratend terugliepen over diezelfde Boulevard, kwam een toerist ons tegemoet met een verwonderde blik in zijn ogen, ziende op onze zwarte pakken. ‘Zijn jullie van de beveiliging of zo?’ ‘Nee, we komen net uit de kerk!’ ‘O.’

Op die ogenblikken kun je jezelf als kerkganger een wandelend museumstuk voelen. En de duivel kruipt je meteen in de nek en fluistert in je oor: ‘Nog twee generaties, vriend. Dan is het klaar met de kerk in Nederland.’

O, hadden we er maar wat meer besef van, dat het tegendeel waar is! Het is de wéreld die achterloopt op de feiten. Ik lees in mijn Bijbel dat eens elke tong zal juichen en elke tong betuigen zal dat Christus de Koning der koningen en de Heere der heren is. En ook, dat die dag juist dichterbij komt, naar mate dat wij het tegenovergestelde denken.

Dus? Dus we gaan vrolijk voort. We zwemmen tegen de stroom in met een glimlach op de lippen en een eenvoudige vreugde in het hart. Omdat we Hem op Zijn woord geloven, Die ons eerlijk heeft gezegd: ‘Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld.’

Een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en de gasten, uw