Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. ‘Avondmaalslied’

Wij hebben de dood omhanden,

wij liggen onder steen,

wij voelen de zon niet branden,

nacht gaat door merg en been.

Laat ons het leven omhelzen,

zeg niet: raak mij niet aan.

Sta ons toe, dronken als een

verliefde tot u te gaan.

Geef ons weer bloed in de harten,

blijdschap, vurige taal.

Blijf niet veeg in de verte,

maar kom in dit avondmaal.

Guillaume van der Graft (= W. Barnard), Verzamelde gedichten 2 (Baarn: Bosch & Keuning, 1982), p. 668

Vanuit pastorie Zeezicht

De afgelopen twee weken was het zuchten en zweten in de Pniëlkerk, en dat niet eens zozeer vanwege de prediking. Het was warm. Zo warm dat de banken vrij letterlijk onder het kerkvolk vandaan smolten. Een jongeman liet na afloop van de dienst de achterkant van zijn witte overhemd zien. Die was meer bruin dan wit! Dus dan weet u wat u voortaan bij de warme zomerdag te doen staat, mannenbroeders: colbertje aanhouden. Of een bruine blouse aantrekken.

Als gezin hebben we genoten van een paar weken zon, zee en strand. Op vakantie in Katwijk aan Zee, dat hadden we nooit eerder gedaan en het is ons goed bevallen. Op de warmste dagen was het op het strand ook wel het drukst. Maar we hoeven de straat maar over te steken en de zee in te wandelen voor een frisse duik. Waar heb je het nu zo? En straks hebben we als Katwijkers het strand weer voor onszelf.

Een paar maanden terug schreef ik dat het nog onduidelijk was of onze kleine Lukas, net als Abel en Ruben, ook doof zou zijn. In alle voorzichtigheid durf ik toch wel te zeggen dat hij ‘gewoon’ kan horen. We hopen natuurlijk dat dat zo blijft. Ondertussen hebben Abel en Ruben deze week voor het eerst hun plaatsje ingenomen in groep 3 en 2 van de Rutgerschool. Ik weet eigenlijk niet wie dat spannender vindt: wij als ouders of zij als leerlingen… Maar ze hebben al wat vriendjes op de buurt gemaakt en op de zondagsschool komen ze ook veel dorpsgenootjes tegen. Komt vast wel goed.

We gaan als gemeente weer een Avondmaalszondag tegemoet. Persoonlijk kijk ik ernaar uit. Wat mij de vorige keer opviel, is dat de voorbereidingsdienst een stuk drukker bezocht werd dan de eigenlijke Avondmaalsdienst. De ene week zat er tweemaal zoveel volk in de kerk als de andere week – en dan overdrijf ik niet! Ik hoop maar dat dat betekent dat iedereen toen netjes bij zijn eigen wijkpredikant of in zijn eigen vaste kerkgebouw zijn plek heeft ingenomen. Maar er zullen er ook wel zijn geweest die ervoor kozen om thuis te blijven. Reden: ik ga toch niet aan. Want: ik ben te zondig of te onverschillig of ik heb nog geen belijdenis gedaan.

Ja, begrijpelijk. Maar Avondmaalsdiensten zijn juist bedoeld voor zondaren. Een onverschillige zou zomaar jaloers kunnen worden. En iemand die nog geen belijdenis heeft gedaan, zou een verlangen kunnen krijgen of op z’n minst tot nadenken gebracht kunnen worden. Dus laat uw plekje niet onbezet, ook als u niet aangaat.

Ik geef het u maar mee ter overweging.

Met een hartelijke groet vanaf de wurreft, ook namens mijn vrouw en ‘de gasten’, uw

ds. G. van Zanden