Gelezen en vanuit Pastorie Zeezicht

Gelezen. Jezus is de Heer. Om deze belijdenis werden de eerste christenen voor de leeuwen geworpen en om deze belijdenis zullen de laatste christenen verdrukt en vervolgd worden. In alles wat wij om deze belijdenis te lijden krijgen zullen wij ons troosten met den inhoud van deze belijdenis zelf. Christus heeft ons gekocht met Zijn bloed. Nu zijn wij eeuwig Zijn eigendom. Hij zal ons ook verdedigen tegen alle geweld des duivels. Niemand zal ons uit Zijn hand rukken.

- ds J.W. Tunderman, ’t Beginsel der eeuwige vreugde (Goes: Oosterbaan & Le Cointre, 1949), deel I, p. 120.

Vanuit Pastorie Zeezicht. 1. Zaterdag was ik bij de ingebruikname van kerkgebouw De Fontein. Vorige week schreef ik er al iets over. Je zit er dan toch een beetje met dubbele gevoelens. Het is een prachtig kerkje dat zingt als een klok, op maat gemaakt voor de kleine wijk Benjamin. Maar ja: in onze eigen enorme kerkgebouwen is er elke zondag plaats genoeg om alle Benjaminieten te herbergen… Dominee Van der Toorn bracht in zijn meditatie ontroerend helder onder woorden dat het voor bijna iedereen een dag met gemengde gevoelens was. Ook voor de vrijgemaakten die zo lang in de Fonteinkerk gekerkt hadden. Ook voor wijk Benjamin zelf. ‘Ik zie geen prijzenkast meer aan de wand’, zo begon hij zijn overdenking. ‘Blijkbaar hebben we de UNI-zaal nu echt achter ons gelaten.’ Zijn tekst was treffend genomen uit Ezra 3: ‘Maar velen van de priesters en de Levieten en hoofden der vaderen die oud waren, die het eerste huis gezien hadden, dit huis in zijn grondlegging voor hun ogen zijnde, weenden met luider stem; maar velen verhieven de stem met gejuich en met vreugde.’

2. De dubbele gevoelens hielden de volgende dag aan. Met het hele gezin – en dat is inmiddels al een onderneming op zich – hebben we het halve land doorkruist. Eerst naar Capelle bij Rotterdam voor een preekbeurt, daarna vlug een broodje eten bij mijn ouders in Oldebroek en dan snel door naar Urk. Dominee Heikoop preekte intrede in de Bethelkerk, de kerk waar ik zelf ooit, op 23 april 2017, aan de gemeente van Urk verbonden werd. Bijzonder. Ze hadden de dominees gebroederlijk bij elkaar gezet, helemaal vooraan in de hoek bij de ouderlingen. Het was een mooie, eenvoudige kerkdienst waarin het evangelie van Jezus Christus centraal stond. Helemaal des Heikoops! In zijn dankwoord na de toespraken vertelde dominee Heikoop wat een jonge Urker hem als antwoord had gegeven op de vraag wat hij zou moeten doen om een beetje thuis te raken op Urk. ‘Twee dingen, doomenai. Ten eerste moet je jezelf blijven. Ten tweede moet je je aan ons aanpassen.’ Heerlijk. Het had Katwijk wel kunnen zijn.

3. Ik word wat slordig. Vorige week zou ik ’s zondagsochtends voorgaan in de Nieuwe Kerk om de preek over Genesis 32:24 af te maken waaraan ik de week daarvóór in de nabetrachtingsdienst in het Maranathacentrum alleen een beginnetje had kunnen maken. En toen was de preek zoek. Of althans: het papieren geheugensteuntje dat ik altijd meeneem, mocht ik onverhoopt de preekdraad kwijtraken. In allerijl heb ik nog een nieuw blaadje in elkaar geschroefd. Ik geloof niet dat het iemand is opgevallen? Later die week kwam het blaadje weer boven water. Dominee Alblas was diezelfde zondagochtend voorgegaan in het Maranathacentrum en had op de kansel een blaadje aangetroffen met onleesbare pennenkriebels erop. Of ik die nog terug wilde…

Tijd voor vakantie misschien. Tussen zondag 30 juni en zondag 28 juli heb ik verlof. Op de drie tussenliggende zondagen gaat er een gastvoorganger voor, dus u bent in goede handen. En bij pastorale nood mag u een beroep doen op een van de andere predikanten.

Ergens in die weken hopen we ook een tijdje in Italië te verblijven. Aan een van de grote meren in het noorden van Italië worden Nederlandstalige kerkdiensten gehouden. Iemand benaderde me om daar een keer voor te gaan. Ik had juist die zondag nog vrij en onder het motto ‘als ik kan, dan kom ik’ hopen we af te reizen naar het Zuiden. Ik klaag er wel eens over dat de zondagse ritten voor preekbeurten-buiten-de-deur vaak zo ver zijn. Maar dat ga ik in dit geval niet doen.

Broeder Jesse de Vreugd zal in samenspraak met de kerkenraad van Sion de wijkberichten voor de kerkbode verzorgen. Of hij ook zal afsluiten met een stukje ‘Vanuit Pastorie Zeezicht’ weet ik niet. Hij heeft nog niet om de sleutel van de pastorie gevraagd. Maar je weet maar nooit!

Voor nu weer een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en de gasten, uw