Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen. Hoe kan er met zulke mensen ooit nog één behouden worden? En hoe kan er met zo’n God ooit nog één verloren gaan?

- L. Vroegindeweij, geciteerd door P.J.T. van den Herik in Zicht op de kerk 21/4 (22 februari 2024), p. 13

Vanuit Pastorie Zeezicht. Een van onze jongens is vanochtend met een grote lege boodschappentas naar het strand gegaan om lege blikjes en flesjes te verzamelen zodat hij morgen bij Het Smausje wat te besteden heeft. Het is nu bijna tien uur en hij is nog niet terug. Onze jongste is nu een halfjaar oud en zit bij me op schoot te wiebelen terwijl ik de wijkberichten verzamel en terugdenk aan de kerkdiensten van gisteren. Buiten maken de eerste strandgangers zich op voor een lange dag in het warme zand. De meeuwen op het dak zitten geduldig te wachten totdat de ijskraam opengaat. Straks kunnen ze weer doen waar ze het meeste genoegen in scheppen: nietsvermoedende Duitse kindertjes van hun ijsjes beroven.

Het KNMI voorspelt warme dagen. Ik heb mijn pastorale bezoeken en gesprekken daarom maar voor de ochtenden bewaard. Ik loop lang genoeg op Katwijk rond om te weten dat vanmiddag mij het zweet over de rug zal lopen. Mijn vrouw en kinderen zullen straks wel naar het strand gaan en ik ga er misschien ook even naartoe. In mijn stemmig zwarte en niet al te korte zwembroek, dat weet u.

Kortom: het is een heel gewone, prachtige zomerse Katwijkse maandagochtend. En ik ben een dankbare dominee dat ik hier wonen en werken mag.

Een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en de gasten, uw