Vanuit huize Lijdweg en gelezen

Vanuit huize Lijdweg. Nu ik het stokje mag overnemen tijdens het verlof van onze dominee Van Zanden zal ik dan ook geen verslag doen vanuit pastorie Zeezicht. Ik had nog om de sleutels gevraagd maar die bleken zoek. Terwijl ik deze eerste zinnen op papier zet besef ik mij dat dit stukje in de kerkbode eigenlijk een soort van dagboek is voor de dominee. En zo blik ik terug op de week. Ten eerste dankbaar voor het mooie weer en de eerste echte stranddagen. Ook moet ik denken aan één van de artikelen die ik voorbij zag komen in het nieuws: ‘Vissers die stopten met vangst, krijgen toch gelijk. Veel meer tong op Noordzee dan berekend.’ Ten eerste zal dit lezen voor een aantal mensen misschien wel dichtbij komen. Of gestopt of nog elke week hardwerkend op de zee om rond te komen van de visserij. De puls recent vervangen voor de ketting terwijl ook daarover weer verschillende berichten voorbij komen. Het deed me denken aan de oproep van Jezus tot zijn discipelen in Mattheus 4:18 En Jezus liep langs de zee van Galilea en zag twee broers, namelijk Simon, die Petrus genoemd wordt, en zijn broer Andreas, het net in de zee werpen, want zij waren vissers.19En Hij zei tegen hen: Kom achter Mij aan, en Ik zal u vissers van mensen maken.20Zij lieten meteen de netten achter en volgden Hem.21Hij ging vandaar verder en zag twee andere broers, namelijk Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en Johannes, zijn broer, in het schip met hun vader Zebedeüs, terwijl zij hun netten aan het herstellen waren, en Hij riep hen.22Zij lieten meteen het schip en hun vader achter en volgden Hem.

De discipelen hadden op dat moment nog geen idee hoeveel vis er te vangen was in de voorloop van het Koninkrijk van de hemel waarover hun nieuwe Rabbi sprak. Zij verruilden hun vismethode en de soort waarop zij moesten vissen. Een paralel met onze huidige visserij maar zeker ook met onze Bijbelse opdracht. Beseffen wij nog hoeveel ‘vissen’ er nog te vangen zijn? Zitten we zondags in de kerk om zelf te groeien en ‘iets’ aan de preek te hebben of luisteren we vanuit het perspectief om onze netten te boeten en te sterken voor we weer de week in gaan?

In de afgelopen week bezochten we voor de onderlinge verbroedering als kerkenraad het Katwijks museum. Arie Kraaijenoord gaf ons samen met zijn vriendin een prachtige rondleiding. Het rijke vissersverleden van Arie gecombineerd met de kennis van zijn vriendin over de schitterende kunstwerken nam ons mee in het verleden. Zo ook de afdeling ‘100 jaar KNRM’. U begrijpt, dit sprak natuurlijk tot de verbeelding ‘vissers van mensen’. Toch was dit niet vanzelf sprekend. Arie vertelde: vroeger was schipbreuk voor veel mensen aan de wal vooral interessant voor wat er ging aanspoelen vanwege de grote armoede. Pas in 1824 na een scheepsramp met een zeldzame reddingspoging werd de KNRM opgericht. Tijdens deze reddingspoging verdronken 6 reddingswerkers. Sinds 1824 verloren 74 reddingswerkers hun leven tijdens de uitoefening van reddingen en oefentochten. Dat is mijns inziens met ‘hart en ziel’. Dat brengt mij tot het slot van dit schrijven. Het boothuis van de KNRM in Katwijk is een van de oudste van Nederland. Door de jaren heen zijn door de KNRM al vele mensen op het nippertje uit de zee gevist. In dit licht kijk ik graag kort met u naar onze kerk, oud en vertrouwd. Bijvoorbeeld de Oude kerk als veilige haven voor veel kerkgangers maar ook als symbool en inspiratie voor veel toeristen en kunstenaars. Veel verschillende soorten vis dus. De één komt er al jaren, de ander zwemt of loopt er gestaag langs. Maar laten we eens in onze netten kijken. Dan zien we helaas dat er de afgelopen jaren hier en daar scheuren in onze netten te vinden zijn en dat er wat vis hier en daar verdwijnt. Mijn oproep vanuit deze les in samenspraak met Mattheus 4? Laten we met elkaar in gebed vragen om een versterking van onze netten, de focus leggen op de zee waarin veel meer te vangen is dan we misschien verwachten. Bid om kracht om net als vele redders en vissers die ons voorgingen, om met hart en ziel te vissen. Wie weet vissen we nog velen op het nippertje aan de kant. De kant van onze Heere Jezus.

Gelezen. ‘Jezus leven’ volgen in het ritme van de rabbi – Henk Stoorvogel. Voor veel van ons is het een groot mysterie hoe de discipelen zo drastisch de netten verruilden voor het volgen van Jezus. Volgens Stoorvogel was dit juist zeer voor de hand liggend. Wilt u weten waarom? Het boek is te koop bij het Baken!

Een hartelijke groet vanaf de Lijdweg, ook namens mijn vrouw zonder gasten, uw jeugdouderling