Verzekerd

Verzekerd

‘Want ik ben verzekerd…’ (Romeinen 8:38a)

Donkere wolken pakten zich samen boven een Katwijks bootje op een van de grote meren in Noord-Italië. Vanachter de hoge Alpen kwam de donder aangerold en de eerste bliksemflitsen schoten over het scheepje heen. De wind zette al aan en bracht het bootje in beweging. Angstig klemde kleine Jaapie zich aan vader vast. Hij slaat zijn armen om het knaapje heen en stelt hem gerust: ‘Maak je geen zorgen, jongen. De boot is goed verzekerd.’ Verward kijkt hij vader in de ogen. ‘De boot misschien wel… maar ík niet!’

Veiligheid

Onlangs kwamen we erachter hoe belangrijk het is om goed verzekerd te zijn. Een van onze kinderen was tegen de hagelnieuwe (en hagelwitte) auto van de buurman aangefietst, met een vlek en een kras en een deuk tot gevolg. ‘Ben je verzekerd?’, was de eerste vraag van de buurman. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Je brengt dan de verzekeringsmensen op de hoogte en die handelen het verder af, zodat er geen onenigheid ontstaat. Zo kun je met een aansprakelijkheidsverzekering je kleine kinderen met een gerust hart over straat laten gaan. Zo kun je met een autoverzekering gerust de auto instappen. En met een aanvullende tandartsverzekering durf je naar de tandarts – of nou ja, je weet in ieder geval dat de kosten je niet boven het hoofd zullen groeien. Verzekeringen maken financiële risico’s kleiner en zorgen in die zin voor een gevoel van veiligheid en rust.

Overtuigingen

De apostel Paulus is ook verzekerd. In Romeinen 8:38-39 schrijft hij: ‘Want ik ben verzekerd, dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden (…) ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Jezus Christus, onze Heere.’ En in zijn tweede brief aan Timotheüs: ‘Want ik weet, Wie ik geloofd heb, en ik ben verzekerd, dat Hij machtig is, mijn pand, bij Hem weggelegd, te bewaren tot die dag.’ (1:12) Met die ‘verzekering’ bedoelt Paulus: ik ben ervan overtuigd, met mijn hoofd en met mijn hart, dat deze dingen zo zijn. Zoals ik zeker weet dat er zwaartekracht bestaat en dingen dus altijd naar beneden vallen. Zoals ik zeker weet dat er een Noordzee bestaat, omdat ik vanochtend het zoute water nog tussen mijn tenen heb gevoeld. Zoals ik zeker weet dat de kerk er nog staat, omdat ik om het halfuur de klokken hoor luiden. Zó zeker weet ik, dat niets mij scheiden kan van Gods liefde. Met de verzekering van onze spullen moet je altijd nog maar zien of alles netjes afgehandeld kan worden als er schade is ontstaan. Met het verzekerd-zijn van het geloof is het geen vraag meer of de schade zal worden afgehandeld. Want die ís al afgehandeld.

Zekerheden

Je zou er jaloers op worden. Een volmaakt geloof brengt een volmaakte verzekerdheid met zich mee! Een geloof daarentegen dat maar niet rusten wil op het volbrachte werk van Christus, mag eigenlijk geen geloof heten. De meesten van ons zitten waarschijnlijk ergens tussen die twee uitersten in. Soms verzekerd, soms vertwijfeld, heen en weer geslingerd als dat Katwijkse scheepje op het Italiaanse meer. Ook is er bij ons veel onverzekerdheid: zal na dit leven mij een eeuwig, zalig leven wachten, of zal blijken dat mijn geloof toch niet goed genoeg is geweest, en zal Hij tot mij spreken: ‘Ga weg van Mij…’? Of… heb ik mij alles ingebeeld?

Het is raadzaam om twee dingen te onthouden. Ten eerste: dat het goed is om de Heere te vragen om je te sterken in je vertrouwen op Hem. Vraag aanhoudend om zekerheid. Niet om zelfverzekerdheid, maar om Godverzekerdheid. Dat je met helderheid mag weten dat je, ondanks je blijvende onvolmaaktheden, toch voor Zijn rekening mag liggen. En het tweede om te onthouden: de zekerheid van het geloof ligt niet in de kwaliteit van ons geloof, maar in het voorwerp van ons geloof. In Jezus Christus, Die voor onze zonden, ook voor de zonden van ongeloof en twijfel, volkomen heeft betaald. Hij is onze zekerheid.

ds G. van Zanden