Gelezen en vanuit pastorie Zeezicht

Gelezen (in dit geval eigenlijk: gehoord)

‘Geld maakt niet gelukkig. Het stelt je wel in staat om op een comfortabele manier ongelukkig te zijn.’

- zakenman Bram van Leeuwen in ‘Arm en rijk’, een documentaire van Paul Ruigrok over rijkdom en armoede voor Andere Tijden

Vanuit pastorie Zeezicht. Voor wie er prijs op stelt: een weekje dagboek-van-een-dominee.

Op maandag 31 oktober was het Hervormingsdag. Op het gereformeerde dorpje Urk had men het altijd over ‘Reformatiedag’ en ‘Reformatieherdenking’, maar op hervormd Katwijk houden we het graag ‘Hervormd’. Ondertussen hadden de meeste mensen in Nederland geen oog voor die protestantse scherpslijperij, want het was Halloween. Een uit Amerika en Engeland overgewaaid feest met lampionnen en pompoenen. Kinderen gaan langs de deuren om snoep in te zamelen. Bij ons is de voordeurbel overigens niet gegaan. Dat kan wezen omdat ‘de dominee daar woont’, of - en dat hoop ik - omdat kinderen wat beters te doen hebben dan het vieren van een vrolijk feest van angst en dood…

De volgende dag kwam onze classispredikant dominee Van Rijn bij ons als predikantsgezin op ‘huisbezoek’. Sinds een paar jaar hebben we elf van zulke classispredikanten in Nederland. Als een soort protestantse bisschop zien ze toe op het welzijn van de gemeenten, kerkenraden en dominees. Ik kon haar vertellen dat we een goede ingang mochten ervaren in Katwijk. Dat het kerkbezoek op ons dorp wel eens beter is geweest, dat er ’s avonds soms niet meer dan een paar honderd mensen komt… Toen zei ze: ‘Zondagochtend ben ik voorgegaan in mijn vorige gemeente, Amsterdam-Oost. Daar zat 44 man, kerkenraad en koster meegerekend.’ Met andere woorden: tel uw zegeningen, domineetje. Eén voor één.

Toen was het Dankdag en hebben we geprobeerd om - inderdaad! - onze zegeningen te tellen. De kinderen van de scholen waren creatief geweest met potlood en papier, en de tekening van Liselotte bewees goede diensten toen het ging over de raven die Elia eten kwamen brengen. (Nogmaals sorry, Liselotte, dat ik zo lomp met je tekening ben omgesprongen.)

Op de ambtsdragersvergadering van donderdagavond kwam professor Van den Belt spreken over het ontstaan van de gereformeerde dooppraktijk en de betekenisrijkdom van de kinderdoop. Ondertussen begon ik me een beetje zorgen te maken over de dagen daarna. De preekvoorbereidingen voor zondag had ik al getroffen, maar voor zaterdagavond had ik nog een meditatie toegezegd, maandagmiddag de uitvaart van mevrouw Buurman en meteen daarna de catechisaties… Hoe moet dat nou allemaal?

De volgende middag kwam een jongen van acht mij (zonder het te weten) een hart onder de riem steken. Hij stond aan de deur met zijn moeder en kwam me een cadeautje brengen: een kleine rode Fiat Panda. Omdat ik dat knullige autootje in de preek wel eens gebruik als tegenbeeld van de BMW’s en de Tesla’s van deze wereld. Dank je wel, Mischa! De auto heeft een mooi plekje gekregen. En ik werd er weer even aan herinnerd dat er jongens als jij in de kerk zitten en daar ben ik heel blij mee.

Op zaterdagavond was er het 25-jarige jubileumconcert van hervormd-gereformeerd mannenkoor Eben-Haëzer onder leiding van onze vriend Hugo van der Meij. Het was verheugend dat er zoveel toeloop was dat er te weinig programmaboekjes waren en de galerijen van de Vredeskerk ook vrijgegeven moesten worden. Onze meditatie ging (natuurlijk) over 1 Samuël 7:12: ‘Tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen.’ Het viel allemaal mooi op zijn plaats.

Zondagochtend mochten we dopen in de Nieuwe Kerk. Ondanks de regen en het verleidelijke gemak van de livestream was er een hoop volk op de been om de pasgeboren David toe te wensen dat ’s Heeren zegen op hem dalen zou, en om te luisteren naar Gods Woord. Die avond ben ik nog in de auto gestapt om te preken in Poeldijk, een hervormde gemeente in een Rooms dorp, opgericht in 1983, een ledental van 270 en een voltijds predikantsplaats. Met een wijk die meer dan 1400 zielen telt, kan ik daar alleen maar jaloers op zijn (hoewel ik op het kerkbezoek aldaar bepaald minder jaloers ben). Van het Westland heb ik ondertussen, vanwege het late tijdstip en de overvloedige neerslag, helaas weinig kunnen zien. Misschien een ander keertje.

‘En de boer, hij ploegde voort op Gods akker.’ Met een hartelijke groet vanaf de wurref, ook namens mijn vrouw en ‘de gasten’, uw