Toen wij vorig jaar samen kwamen om te bidden was er corona in ons land. We baden om bescherming en bewaring. We hadden geen vermoeden van alles wat er in dat jaar komen zou. Lege kerkbanken en online diensten lagen ver buiten het blikveld van de meeste gemeenteleden. Nu, een jaar later, bidden we opnieuw om de beschermende en bewarende hand van de almachtige God.                                                             
                                                                                        
De vraag kan boven komen of ons bidden wel zin heeft. Heeft de Heere ons gehoord het afgelopen jaar? Heeft het enige zin om opnieuw tot de Heere te gaan in het gebed?
                                                                                        
Dat zijn de vragen waarmee de satan ons probeert te vangen in een strik. Psalm 91 legt ons een gebed op de lippen. Een gebed waarmee we met onze vragen en aanvechtingen komen in de schaduw van de Almachtige God.                                          
                                                                                        
We worden verwezen naar de schuilplaats van de Allerhoogste. Let op dat het geloof van de psalmen nooit een vlucht is uit de wereld. Het is geen simpel wegredeneren van de problemen en de zorgen. Het is ook geen blind vertrouwen dat voorbij gaat aan het concrete leven met alle nood, gevaren en zorgen. Mensen kunnen zeggen: maak je niet druk, maak je geen zorgen. Maar daar is die zieke moeder. Die gesloten winkeldeur.      
Die zoon en dochter die niet meer naar de kerk gaan. Wanneer psalm 91 getuigt van de schuilplaats van de Allerhoogste dan is dat te midden van een verstikkende benauwdheid. De psalm is vol van gevaar.
                                                                                        
Daar is de zeer verderfelijke pest die in het donker rondgaat. Daar zijn felle leeuwen en adders. Daar is de strik van de vogelvanger. De beelden van gevaar buitelen over elkaar heen. Daarom spreekt de Heere in de psalm ‘in de benauwdheid zal Ik bij hem zijn’. Hoort u Zijn stem?                                                            
                                                                                        
In de benauwdheid is daar de Heere die een schuilplaats biedt aan allen die Hem aanroepen. Rijk klinkt de belofte ‘en ik zal Hem verhoren’. De Heere laat geen bidders staan. De Heere antwoordt op het gebed. Hij biedt een schuilplaats aan wie tot Hem vlucht. We hebben het nodig om vertrouwd te zijn met Hem die heel deze wereld in Zijn hand heeft En dat is nu precies wat de psalm vandaag doet. De psalm maakt bekend wie de Heere is. Hij is de Allerhoogste en de Almachtige. Gelijk is Hij in Zijn Zoon Immanuël, God met ons.                                                                  
                                                                                        
In de lijdenstijd staan we er in het bijzonder bij stil dat Gods Zoon mens werd. Hij daalde af in de benauwdheid van de Godverlatenheid aan Golgotha’s kruis. Met het oog gericht op het kruis wordt helemaal duidelijk wat voor schuilplaats de Heere ons biedt. Achter Zijn striemen is er een schuilplaats voor allen die benauwd worden door zonde en schuld.                                                                                 
                                                                                        
Roepen wij deze God aan? Wie Hem aanroept in de nood, vindt Zijn gunst oneindig groot. Dan leren wij zingen: Hij, die op Gods bescherming wacht, Wordt door den hoogsten Koning Beveiligd in den duist’ren nacht, Beschaduwd in Gods woning. Dies noem ik God, zo goed als groot Voor hen, die op Hem bouwen, Mijn burcht, mijn toevlucht in den nood, Den God van mijn betrouwen.                                                             

Dr. P. Veerman