Biddag 2021… We hebben het gehouden. Broeder Veerman schreef er vorige week al iets over, maar deze week was het zover… Bidden… Ja, ook in deze tijd. Een tijd van crisis. Ons leven in de 21e eeuw wordt zo vaak beheerst door: groot..., groter..., grootst… Of veel…, meer…, meest… En wie kent het niet? Zomaar een voorbeeld. De Apollo 11 landde op de maan. Spaceshuttles vlogen de ruimte in en keerden op aarde terug. Het ging en gaat steeds verder. En ook vorige week was het weer zover. Het onderzoek naar leven in de ruimte, en de mogelijkheid om commerciële vluchten naar Mars te onderzoeken. Het gaat maar voort. Liep het in 1986 mis met als triest gevolg de dood van zeven bemanningsleden, ook deze week ging het fout. Weliswaar zonder persoonlijke ongelukken maar toch… Groot..., groter..., grootst… Veel…, meer…, meest… of ver…, verder…, verst…
                                                                                             
Ja, we denken groot in deze wereld. En vooral ook van onszelf! Maar vaak ontgaat ons het kleine. Gelukkig staat er dan in het gebed dat de Heere Jezus ons Zélf ook die bede om brood heeft geleerd: ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’… En daar zijn we blij mee. Want dan gaat het niet om wereldlijke of geestelijke grote dingen. Nee, dan gaat het gewoon om het leven van iedere dag zoals we dat uit de hand van de HEERE ontvangen! Ja, ’Geef ons heden ons dagelijks brood’. Hoeveel keer hebben we deze woorden al niet ‘uitgesproken’? Woorden wel ‘uitgesproken’…, maar ‘gebeden’? Want woorden zijn nog geen gebed!
                                                                                             
De bede staat kort na de bede om de komst van het Koninkrijk van God en Gods wil. Theologisch gezien niet de minste dingen. En je zou denken: Past deze bede om brood daar dan wel achter? Want bidden gaat toch veel meer over de eeuwige dingen? Halen we God, met de bede om brood, dan niet naar beneden? Zomaar vragen die op kunnen komen…

Maar Gode zij dank heeft de Heere Jezus ook deze bede genoemd. En daarmee geeft Hij aan dat ook ons leven van elke dag er toe doet, en dat we daarin van Hem afhankelijk zijn! Want het zijn juist de ‘kleine’ dingen waar we in het leven mee te maken hebben. En dan zijn zelfs ‘grote’ dingen onder bepaalde omstandigheden helemáál niet belangrijk meer. Want dan kan een prachtig muziekstuk, of schilderij, of preek, of wat dan ook nog zo mooi zijn. Zó mooi dat je er bijna geen woorden voor hebt. Maar dat ‘mooie’ wordt heel anders als je in isolatie door Corona op je kamer of thuis zit, zonder bezoek. Dan is dat iets heel anders dan wanneer je kunt gaan en staan waar je wilt. Dan valt dat ‘mooie’ en ‘grote’ in het niet bij het gewoon naar buiten kunnen. En ja, zo bestaat eigenlijk ons hele leven voor 90% uit zogenaamde ‘kleinigheden’. Is een boterham, een schoon bed, een kopje koffie in de zaal dan ook niet net zo belangrijk als de verkiezingsdebatten op de televisie? Natuurlijk staat het een niet los van het ander. Maar toch? En gelukkig heeft de Heere daar oog voor gehad. Want als we ons voorstellen dat Hij alleen gesproken zou hebben over het Koninkrijk of over allerlei theologische en dogmatische hoogstandjes, omdat de kleine dingen voor Hem te ‘onbelangrijk’ zouden zijn. Zou de Vader, in Christus, dan voor u nog wel een Vader geweest zijn?
                                                                                             
Maar dat ook ‘klein’ er voor de Vader toe doet, heeft Hij vooral getoond in het zenden van Zijn Zoon naar onze wereld. Hij is in onze ‘kleinigheden’ afgedaald. Hij heeft hier gedeeld in onze noden en behoeften. Ook Hij zag dat de wijn in Kana opraakte. Ook Hij zag de schare, en dat zij honger hadden. En Hij voorzag daarin. Ook Hij had niets waarop Hij het hoofd kon neerleggen. Nee, dan gaat het niet alleen om het voedsel op zich. Dan gaat het in deze bede vooral ook om de Hand van de Heere Die ons brood geven wil, als wij Hem daarom vragen. En dan is Hij nooit ver weg.
                                                                                             
Christus leert ons bidden om het brood dat Hijzelf eens brak en daarna aan zijn discipelen gaf. En zo mogen wij weten van een open hemel van waaruit de Vader neerziet op ons allen. ‘Gij sterkt door spijs te rechter tijd, hun krachten;                                        
                                                                                             
G’ontsluit Uw hand,                                                                       
ontfermend en weldadig,                                                                      
Opdat Uw gunst, al wat er leeft, verzadig’.’                                                                                  
                                                                                             
En met deze glans wordt het dagelijks brood ook het beeld van de stervende Heiland. Hij die gezegd heeft: ‘Ik ben het Brood des levens’. Daarmee is Hij aan ons tot hemelse spijs gegeven. En daarom hebben we Hem dan zeker niet minder nodig dan het dagelijks brood op onze gedekte tafel. Laat zo deze bede in het ‘Onze Vader’ ons tot dagelijks, én tot eeuwig voedsel zijn. Een gezegend seizoen toegebeden!