Je leest er gauw over heen, maar in dit Bijbelvers staat iets heel opmerkelijks. Christenen in Troas, die het evangelie van Jezus’ kruis en opstanding hadden gehoord en aangenomen, komen op de eerste dag van de week bijeen. Zij beleven het verloop van de tijd op een nieuwe manier. De gebeurtenis van Paasmorgen heeft voor hen zo’n immense betekenis, dat zij nu elke zondag, elke eerste dag van de week, samenkomen om Jezus’ opstanding te gedenken en vieren. Deze christenen leven voortaan vanuit die eerste dag.                                                                          

Nieuwe tijdsbeleving                                                                                                    
Dat is een grote verschuiving in de beleving van de tijd. Voor Grieken en Romeinen was de zondag geen speciale dag. Voor Joden is de sabbat, de zaterdag, de heilige dag. Bijna alle Joden, toen en nu, christelijk of niet, houden de sabbat als rustdag. Dat moet ook, want dat heeft God Zelf hen opgedragen. Maar voor christenen, zowel uit de Joden als uit de heidenen, krijgt nu de zondag een speciale betekenis. Dat is de dag waarop Jezus is opgestaan uit de dood, waarop Zijn Koninkrijk definitief is doorgebroken. Die dag werpt nu licht over alle andere dagen.
Je hoort wel eens dat keizer Constantijn in de vierde eeuw pas de zondag als heilige dag zou hebben gekozen in plaats van de sabbat, maar dat klopt niet. Constantijn is er wel mee begonnen om deze dag vrij te geven, zodat mensen die dag niet hoeven te werken, maar de traditie dat deze dag voor christenen de heilige dag is, is al veel ouder. In de Didache, een van de oudste christelijke geschriften na het Nieuwe Testament, horen we dat christenen in die tijd al samenkwamen op ‘de Dag van de Heere’. Ook in het Nieuwe Testament vinden we daar al aanwijzingen voor; in deze tekst, maar bijvoorbeeld ook  in 1 Korinthe 16:2 of Openbaring 1:10.          

Leven uit de opstanding 
Op Paasmorgen is het beslissende gebeurd. Vanaf die dag deelt Jezus Zijn aan het kruis verworven gerechtigheid uit. Vanaf die dag gaat de opstandingskracht de wereld in om mensen op te wekken tot nieuw leven (vgl. HC zondag 17). Ook wij mogen in die stroom staan. Wij mogen elke eerste dag van de week opnieuw leren om vanuit dat heil te leven. We leven als christenen niet alleen toe naar de wederkomst van Christus, we mogen ook leven vanuit Paasmorgen. Professor Van Ruler heeft dat prachtig verwoord: ‘Wij worden geroepen naar het einde toe te leven. Maar wij worden nog veel meer geroepen van het midden uit te leven. De opwekking uit de dood aan het einde van de tijd is niet meer dan een uitrimpeling -over de gehele werkelijkheid- van de kracht van God die is geschied in het kruis en de opstanding van Jezus in het verleden.’ Leven vanuit het midden, leven vanuit de opstanding, daar mogen we ons elke week in oefenen.                            

Tweede zaterdag?   
Vandaag staat deze tijdsbeleving steeds meer onder druk. Een nieuwe wind waait door Europa die alles wat aan Christus herinnert wil wegblazen. Veel mensen beleven de zondag niet meer als ‘Dag van de Heere’, maar als een tweede zaterdag. Veel kalenders en agenda’s beginnen niet meer met de zondag als eerste dag, maar met de maandag. Op veel plekken neemt de druk om op zondag te werken toe. Laten wij volharden om vanuit de eerst dag te leven. Op die dag komen we als christenen bijeen, fysiek of digitaal, om te horen over de opgestane Heer, om te gedenken en te vieren: het beslissende is gebeurd. Jezus is gestorven en opgestaan om zondaren te redden. Wat een bemoediging om elke week met de eerste dag te mogen beginnen!